Koekje bij de koffie
Slechts drie weken na de marathon had ik nog één wedstrijd op mijn verlanglijstje staan voor dit jaar; de Zevenheuvelenloop. Een sfeervol evenement met een geweldig deelnemersveld en dan ook nog eens in een schitterend herfstachtig decor. Die 15 km blijft natuurlijk een rare afstand, maar het Nijmeegse parcours is ontzettend snel, getuige het feit dat dit jaar het WR daar weer werd verbeterd. Daarnaast had ik dit jaar nog geen 15 km gelopen en op alle andere afstanden mijn PR aangescherpt. Kortom, het kriebelde. Ik train nooit specifiek voor de Nijmeegse klassieker, waardoor er nooit heel veel druk op ligt. En dat is prettig. Het is een soort toetje aan het einde van het jaar. Of eigenlijk meer als het koekje bij de koffie ná dat toetje. Het kost je niks extra's, maar je wordt er toch vrolijk van.
Zonder volledig fit lichaam geen wedstrijd, spraken John en ik samen af. De marathon had zijn sporen nagelaten, dus in de dagen erna was het zaak om heel te blijven (of om dat zo snel mogelijk weer te worden) zodat ik zonder risico 15 km volle bak zou kunnen gaan. Wat pijntjes wisselden elkaar af (niks ernstigs bleek uitiendelijk) waardoor ik de ene dag wel verwachtte te kunnen starten en de volgende dag weer niet. Precies een week vóór de wedstrijd voelde ik me weer helemaal fit en werd de knoop doorgehakt: we gingen naar Nijmegen! Op de halve van Breda had ik de limiet gelopen voor het voorste startvak. Die is veel minder vol dan de vakken erachter, waardoor ik niet 30 minuten voor de start in de kou mijn plekje hoefde te veroveren. De wind was matig te noemen voor Nijmeegse begrippen en het was droog. Aan de omstandigheden zou het niet liggen.
Luttele seconden na de elite passeerde ik de startstreep en begon aan de lichte beklimming die de eerste 5 km vormt. Het plan was om die in 17.30 te lopen en dat lukte op 3 seconden na. Hoewel het tempo slechts een tikkeltje hoger lag dan afgelopen jaar, voelde het vele malen zwaarder. Ik begon me zorgen te maken dat ik mijn herstel had overschat en of ik vandaag überhaupt mijn tijd van afgelopen jaar zou kunnen evenaren. Gelukkig boden de volgende 2 km de gelegenheid om nog enigszins te herstellen voordat de echte heuvels zich zouden
aandienen. Hier was het zaak om de motor vooral niet op te blazen. Al met al vielen de beklimmingen me niet tegen. Op het 10 km punt gaf de klok 34.55 aan, dus het was me wel gelukt om wat te versnellen. Nog 1 flinke beklimming te gaan voordat de lange afdaling naar de finish begon. In die laatste kilometers deed ik mijn best het gas er nog flink op te gooien. Na een mooie laatste kilometer van 3.17 liep ik over de finish in 52.04; een PR met 1.20 verschil! Super tevreden met dit mooie resultaat.