Half werk
Kent u de mop van die langeafstandsloper die een 3000 op de baan ging lopen? Niets zo onvoorspelbaar als het brein van een hardlooptrainer. Vrijwel direct nadat het plan in mijn vorige blog wereldkundig werd gemaakt, werd er geconcludeerd dat een 3000m toch niet zo goed paste in de marathon voorbereiding. De 14 resterende weken (tot aan 20 oktober) zouden geheel in het teken van de Amsterdam marathon komen te staan en hoewel één of twee wedstrijden zeker nuttig zijn als test om te bepalen of de training zijn vruchten afwerpt, is 7,5 rondjes atletiekbaan daarvoor toch wat aan de korte kant.
Ik vind dat ik mag stellen dat de marathon voorbereiding van John pittig is. vanaf de start liep de weekomvang gestaag op van ongeveer 110km per week naar 150km. Grootste veroorzaker van die stijging is ongetwijfeld de marathon training op zaterdag, waarin er elke week een paar lange blokken worden afgewerkt rond het beoogde tempo voor Amsterdam. Naast het feit dat deze blokken steeds langer worden, gaat ook de snelheid omhoog naarmate de weken voorbijgaan en zodoende passeer ik op de zaterdag ruimschoots de 30 km. Wetende dat het aantal looptrainingen nog wordt uitgebreid van 7 naar 9 per week (dat is exclusief 2 krachttrainingen), is de verwachting dat die omvang in de resterende weken voor Amsterdam nog verder gaat stijgen.
Verzachtende omstandigheid is dat ik twee weken heb kunnen trainen tijdens mijn geweldige vakantie in Normandië. Het lopen in de milde zomerzon, de prachtige natuur en op overwegend vlakke paden droeg flink mijn joie de vivre. Daarnaast is er in Frankrijk altijd wel een atletiekbaan te vinden waarvan het hek open staat. Rondom mijn trainingsschema was er natuurlijk optimaal gelegenheid om, samen met mon amour, lekker uit te slapen, te relaxen en af en toe te genieten van een verre de vin, het was immers vakantie. Mijn benen begonnen wel her en der wat craquelé te vertonen, maar dat was gezien de intensiteit van de training niet verrassend.
Een goede voorbereiding is natuurlijk het halve werk. En
om te testen of dat in dit geval ook opging, stond er een week na mijn vakantie een 10km wedstrijd in Deurne op het programma. Na een bezoekje aan Luc en een relatief rustige trainingsweek, voelde ik me fit had ik veel zin om weer eens een wedstrijd te lopen. Wel maakte ik me wat zorgen over het resultaat. Ik wilde natuurlijk graag harder lopen dan afgelopen jaar in de voorbereiding voor mijn najaarsmarathon en het is bizar wat een tegenvallende vorige wedstrijd kan doen met het geloof in eigen kunnen. Maar hoewel ik dik 8 km alleen liep (atleten van de halve marathon die ik moest inhalen niet meegerekend) en het parcours bijzonder veel bochten bevatte, kon ik mezelf pushen tot een mooie 33'29. Exact 20 seconden sneller dan afgelopen jaar en slechts 5 seconden boven mijn huidige PR. Weg twijfels! We (John en ik) zijn duidelijk op de goede weg en ik kan me weer volledig op mijn trainingen concentreren.
Tijd om met de benen omhoog van het succes te genieten, was er maar heel kort. De zwaarste weken van het schema moeten immers nog komen. De Dam tot Damloop (22 sept) is de laatste wedstrijd op het programma en de dag daarna vlieg ik voor 2 weken naar Font Romeu in de Franse Pyreneeën om op 1800m hoogte de puntjes op de i te zetten voor Amsterdam. Wat er ook gebeurt op 20 oktober in onze hoofdstad; aan mijn voorbereiding heeft het niet gelegen!