Voor de vorm
Deze blog kostte me meer tijd een moeite dan alle voorgaande blogs. Niet zozeer het schrijven zelf, maar vooral het starten met schrijven bleek een opgave. De reden: een geïrriteerde achillespees dwong me tot anderhalve week looprust en tot het afzeggen van 2 kleine wedstrijden. Niets menselijks is mij vreemd; schrijven over succes gaat natuurlijk makkelijker dan schrijven over de mindere dagen. Maar zonder dalen geen pieken en dus verdienen de afgelopen weken ook evenveel aandacht. Schrijven is therapie en wellicht helpt het om dit soort situaties in de toekomst te voorkomen.
In mijn vorige blog vertelde ik van wat opkomende pijntjes vlak voor het NK halve Marathon. Die leken onderdeel van de
wedstrijdspanning, maar een week nadat ik mijn halve marathon PR aanscherpte op de Venloop, bleek dat ik teveel gevergd had van mijn rechter achillespees. Het besef dat ik in ieder geval gepiekt had op het juiste moment, stelde me redelijk gerust en eerlijk gezegd verheugde ik me zelfs een klein beetje op een paar rustige weken. Luc constateerde een acute ontsteking en die zou met wat rust bijna net zo snel moeten verdwijnen als hij was komen opzetten. Om de schade aan mijn vorm tot het minimum te beperken, werd er alternatief getraind. Vrijwel dagelijks zag ik ongeveer 4800 stroperige seconden wegtikken op het display van de crosstrainer. De kwaliteit van de training werd evenredig aan de omvang van het plasje zweet onder het apparaat.
Of dit alles te voorkomen was, is achteraf moeilijk te zeggen. Ik kijk met bewondering naar atleten die, wanneer het lichaam daarom vraagt, een extra rustdag nemen of op een andere manier de belasting in die periode aanpassen. Dat lijkt een hele simpele afweging, maar in mijn hoofd ligt dat echt een stuk ingewikkelder. Ook als ik weet dat ik er verstandiger aan doe om wat gas terug te nemen, wint mijn werklust het nog te vaak van mijn verstand. Ik kom uit het katholieke zuiden waar "in het zweet uws aanschijns" nog steeds het brood verdiend wordt. Natuurlijk besef ik dat één dag niet lopen niet opweegt tegen twee weken niet lopen, vaak gevolgd door 3 weken revalideren. Maar toch voelt een extra dag rust ergens als falen. En wat is er nou mooier dan op zondagavond terug te kunnen blikken
op een volledig afgewerkte trainingsweek? Om vervolgens natuurlijk met evenveel plezier de geplande arbeid van de komende week door te nemen.
Als hard- en harder lopen je doel is in het leven, dan is het niet verwonderlijk dat het iets met je persoon doet wanneer je geblesseerd bent. Naast het feit dat ik het lastig vind me aan te passen aan een dreigende blessure, vind ik het op z'n minst even moeilijk om vervolgens te accepteren dat het zover is gekomen. Stilstand is achteruitgang en het besef dat je vorm afbrokkelt met elke week dat je niet voluit kunt trainen is voor mij niks om vrolijk van te worden. Dat resulteerde in het verleden vaak in een behoorlijk slecht humeur voor mezelf, maar ook voor Marieke zijn dat geen prettige tijden geweest. Gelukkig gaat het tegenwoordig een stuk beter op dat vlak; ik besef dat er tal van atleten om mij heen zijn die er qua blessures erger aan toe zijn dan ik. Ik zie collega's die (letterlijk) van de ene in de andere blessure lopen. Gedeelde smart is halve smart; als zij het geduld en de positiviteit kunnen opbrengen, moet mij dat ook lukken.
Vorige week hoorde ik Bram Som in een podcast zeggen dat hij zijn topsport carrière heeft beëindigd heeft omdat hij het niet meer kon opbrengen om telkens na een blessure weer opnieuw te moeten opbouwen. Niet dat ik mezelf reken tot de categorie sporters waar hij in valt, maar toch kan ik me heel goed verplaatsen in dat statement. En dus zit er maar één ding op: niet alleen trainen als een topatleet, maar ook rusten als een topatleet. De tijd zal uitwijzen of dat ook gaat lukken.
Robert Hekhuis (vrijdag, 31 mei 2019 00:43)
Ivo respect hoe jij bezig bent en wat je al bereikt hebt. Zelf een lang lopende blessure gehad en nu weer aan het bouwen. Blijf positief denken en neem je rust dan komt het zeker goed.
Benne 6 (donderdag, 30 mei 2019 14:28)
Hoi Ivo, knap wat je allemaal presteert, maar ik heb ook begrepen dat rust het beste onderdeel van de trainingen zijn. Gr.